Het moet gezegd worden en voor eens altijd duidelijk zijn: Jos Druyts was de meest monumentale pastoor die we hier in Laakdal en omgeving gehad hebben. Wat deze man allemaal klaarspeelde deed niemand hem ooit voor en zal ook niemand hem nog nadoen. Zowel niet qua inhoud als impact op de gemeenschap. Naar onze mening is hij één van de meest ondergewaardeerde figuren uit de streek. Wat hij klaarkreeg in Laakdal, maar ook in de abdij te Averbode, was ongezien. Zijn geheim? Doorzettingsvermogen afgekruid met een gezonde dosis koppigheid. Het leverde hem alvast een alleszeggende bijnaam op bij zijn medebroeders in Averbode. Vijftig jaar na zijn overlijden kunnen we dus niet anders dan deze man eindelijk het eerbetoon geven dat hij al zolang verdient!
Wie was Jos Druyts?
Jos Druyts werd geboren in Turnhout op 1 april 1911. Hij was een zoon van Louis Druyts en Maria Bockx. Druyts had al snel zijn keuze gemaakt en trad op 17-jarige leeftijd in de abdij van Averbode. Daar ontving hij de kloosternaam ‘Guido’. Op 24 augustus 1934 werd hij tot priester gewijd. Druyts was zeer actief in de Aartsbroederschap van O.L.V. en Goede Pers – Uitgeverij Altiora en werd er zelfs adjunct van de directie. Hij zou er een cruciale rol spelen. Naast deze job in de drukkerij/uitgeverij was hij ook nog jarenlang “zondagsonderpastoor” in de Sint-Gertrudisparochie van Groot-Vorst. Een zondagsonderpastoor was iemand die de pastoor van de parochie kwam helpen, voornamelijk in het weekend. Hij was dit jarenlang en was op alle belangrijke gebeurtenissen aanwezig in Groot-Vorst zoals bij de wijding van de kapel op Beustereinde in 1938 tot de klokwijdingen in 1939 en 1950. Guido Druyts was jarenlang een vaste waarde in Groot-Vorst waardoor hij er al wel eens verkeerdelijk “onderpastoor” werd genoemd. Hij was er zeer geliefd, zeker bij de jeugd. In 1949 hielp hij mee de plaatselijke KAJ-afdeling oprichten die zou uitgroeien tot één van de verdienstelijke uit de streek.
In het voorjaar van 1955 werd hij benoemd tot de nieuwe zielenherder van Veerle, waar hij op een feestelijke manier werd verwelkomd door de parochianen. Wanneer pastoor Druyts zijn kennismakingsronde begon startte hij op het afgelegen gehucht “Heide”. Hij had vernomen dat de mensen zich er verwaarloosd voelden ten opzichte van de inwoners van het centrum. Daar vernam hij de grote noden van de mensen op de Heide en dat was in eerste instantie een kleuterschooltje. De Zusters van Opwijk, die het onderwijs voor de meisjes in Veerle verzorgden werden aangeschreven en stemde in het voorjaar van 1957 toe. In september 1957 werden de gronden aangekocht in de Zandstraat. Na wat financiële en administratieve perikelen gingen de werken van start in 1958 en op 1 september van dat jaar zaten er 28 kleuters bij juffrouw Sabine in de nieuwe kleuterklas op de Heide. Nadat de kleuterklas op de Heide er gekomen was begon pastoor Druyts met de uitvoering van een tweede deel van zijn plan: een kapel/kerk op de Heide. In tijden waarin het geloofsverval begon toe te nemen, bleek dat het meestal de mensen uit de meer afgelegen plaatsen waren die hun vaste afspraak in de kerk verwaarloosden. Veerle had zo’n gehucht: de Heide. Eind 1960 legde hij zijn plannen voor aan deken Fierens van Westerlo. Dit betekende het startschot van een jarenlange “strijd” die pastoor Druyts zou voeren om de Heide een eigen kerk te geven, een strijd van 7 jaar. Want door allerhande misverstanden, veranderingen en tegenslagen krijgt men pas in de zomer van 1967 de toelating om de werken te mogen starten. Het jaar 1969 is het jaar waarin de moderne Sint-Jozefwerkmankerk klaar is. De plechtige inwijding gebeurde op 13 september 1969. De kerk op de Heide is pastoor Druyts zijn levenswerk geworden. Wij zijn het er dan ook allemaal over eens: zonder de strijdvaardigheid en het doorzettingsvermogen van Jos Druyts zou de kerk op de Heide er nooit gekomen zijn.
Jos Druyts was de pastoor die zijn parochie op een zeer korte periode het hardst heeft zien veranderen. Zo moest hij de moderniseringen die waren vastgelegd tijdens het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) hier in Veerle gaan doorvoeren. Eeuwenoude gebruiken en rituelen moesten plaatsmaken voor nieuwe en moderne zaken om zo de kerk bij haar tijd te brengen. Iets wat hij vanaf het eerste moment ter harte nam. De enige weg die Drutys kende was de weg vooruit. In alles was hij deed, zijn hele leven lang.
In het nasleep van die modernisering werd de parochiezaal “Vinea” uitgebreid tot een modern parochiehuis voorzien van een nieuwe zaal, cafetaria, verblijf voor de gerant, bibliotheek en vergaderzalen. Ook dat liep niet van een leien dakje. Druyts was kennelijk vooruitziender dan het bisdom zelf. In 1971 kwam er dan de definitieve split tussen de kerkfabrieken van O.L.V. in de Wijngaard en Sint-Jozefwerkman. Ook het katholieke verengingsleven in Veerle werd in twee gedeeld. Ook zag pastoor Druyts voor de laatste keer zijn geliefde processie uittrekken, dat was op Sacramentsdag 1970. De laatste processie van Halfoogst dateerde al van 1968. Er waren nog te weinig vrijwilligers om tot een mooie en welgeordende processie te komen. Verder maakte pastoor Druyts hier de moeilijkheden van een tweede Schoolstrijd mee. Het bracht het lelijkste van de mensen naar boven. Toen er bekend geraakte dat er een Rijkslagere school zou komen was het hek helemaal van de dam. Het onderwijs in Veerle moest gemoderniseerd worden om zo te kunnen concurreren tegen die nieuwe lagere school. Ook om het onderwijs te verbeteren nam hij initiatief en toonde hij heel veel ijver: de nieuwbouwen van de meisjesschool, de erkenning van de beroepsschool … allemaal pluimen op de bonnet van Druyts.
Pastoor Druyts investeerde nog in het interieur van de dorpskerk. Zo liet hij in 1958 alle stoelen vervangen in de kerk, gezien deze allemaal verschillend waren en bovendien versleten. In 1958 wou hij de zijaltaren laten vernieuwen. Dat verliep ook allesbehalve van een leien dakje.
Begin jaren 1970 ging de gezondheidstoestand van pastoor Druyts snel achteruit. Hij werd een schim van wat hij ooit was. In die periode bouwde hij nog een nieuwe pastorij voor Veerle-drop. Hij zou uiteindelijk op 63-jarige leeftijd overlijden op 27 november 1974. De Sint-Jozefwerkmankerk, de grote kers op zijn taart van al het werk dat hij in onze regio verrichtte, zal een blijvende herinnering zijn aan zijn pastoraat te Veerle. Deze man heeft letterlijk en figuurlijk Veerle hertekend. Het huidige Veerle zoals we het nu kennen werd voor een groot stuk door zijn werk bepaald!
De woonwijken, de Vinea, de scholen, de oprichting van de parochieraad, ouderraad ‘Samen Opvoeden’, de nieuwe pastorij, de moderne liturgische aanpassingen, De gemeenschap op de Heide die zich ontwikkelde rond de kerk die hij bouwde… en later zich verder ontwikkelde met ’t Buurhuis, het oldtimertreffen, de KLJ,.. Zonder Druyts was dat er allemaal niet geweest en, hadden we het nooit gekend!… De scheve verstandhouding met het gemeentebestuur en een hardnekkige kleine socialistische kern maakte het Druyts allesbehalve gemakkelijker! Het kon er bitsig en vijandig aan toegaan… Harde woorden vielen langs beide kanten…
Dit is een notendop de biografie van Druyts. In 2024 verscheen het boek ‘Voor de Schapen’ waar dit alles uitgebreid uit de doeken wordt gedaan. Meer info over dit boek kan u vinden via:https://lwgh-laakdal.be/publicatie/