Op 1 april 1911 werd in Turnhout Jos Druyts geboren. Al vrij snel, op 17-jarige leeftijd, had hij zijn keuze gemaakt: hij wou norbertijn worden en besloot in te treden in de abdij van Averbode. Na zijn priesterwijding was hij werkzaam in de uitgeverij en drukkerij die aan de abdij verbonden waren. Druyts werkte hard en op een gegeven moment stond hij mee aan het roer van de uitgeverij. Daarnaast was hij ook jarenlang ‘zondagsonderpastoor’ in de Sint-Gertrudisparochie te Groot-Vorst. Hij maakte zich er erg populair. Hij richte er o.a. de plaatselijke KAJ-afdeling op die tot een echt succes zou uitgroeien. Druyts werd er, zeker door de jeugd, op handen gedragen.
In 1955 kwam hij als pastoor in parochie O.-L.-Vrouw in de Wijngaard te Veerle terecht. Druyts had het al meteen door: hier was nog werk aan de winkel.. Vanaf dag één startte hij met de verfraaiing van de toenmalige parochiale lokalen. Jos Druyts was de pastoor die zijn parochie op een zeer korte periode het hardst heeft zien veranderen. Zo moest hij de moderniseringen die waren vastgelegd tijdens het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965). Iets wat hij vanaf het eerste moment ten harte nam. De enige weg die Drutys kende was de weg vooruit. In alles was hij deed, zijn hele leven lang.
In het nasleep van die moderniseringen werd er een parochieraad opgericht. Druyts was daarmee de eerste pastoor die hiermee startte in de regio! De parochiezaal werd “Vinea” uitgebreid tot een modern parochiehuis en voorzien van een nieuwe zaal, cafetaria, verblijf voor de gerant, bibliotheek en vergaderzalen. Dat liep niet van een leien dakje. Druyts was kennelijk vooruitziender dan het bisdom zelf, dewelke tegenkantig gaf over het voorziene café en woonhuis. De pastoor hield zijn slag toch thuis. Verder maakte pastoor Druyts hier de moeilijkheden van een tweede Schoolstrijd mee. Ook om het onderwijs te verbeteren nam hij initiatief en toonde hij heel veel ijver: de nieuwbouwen van de meisjesschool, de erkenning van de beroepsschool, de oprichting van de ouderraad, de schoolfeesten… allemaal pluimen op de bonnet van Druyts.
Wanneer pastoor Druyts zijn kennismakingsronde begon startte hij op het afgelegen gehucht “Heide”. Hij had vernomen dat de mensen zich er verwaarloosd voelden ten opzichte van de inwoners van het centrum. Daar vernam hij de grote noden van de mensen op de Heide en dat was in eerste instantie een kleuterschooltje. Druyts ging aan de slag en op 1 september 1958 opende het kleuterschooltje op de Heide. Nadat de kleuterklas op de Heide er gekomen was begon pastoor Druyts met de uitvoering van een tweede deel van zijn plan: een kerk voor de Heide. In tijden waarin het geloofsverval begon toe te nemen, bleek dat het meestal de mensen uit de meer afgelegen plaatsen waren die aan hun vaste afspraak in de kerk verzuimden. Veerle had zo’n gehucht: de Heide. Eind 1960 legde hij zijn plannen voor aan deken Fierens van Westerlo. Dit betekende het startschot van een jarenlange, zeer moeilijke, “strijd” die pastoor Druyts zou voeren om de Heide een eigen kerk te geven, een strijd van zeven jaar. Pas in de zomer van 1967 kwam de toelating om de werken te mogen starten. Op 13 september 1969 was Sint-Jozef Werkmankerk klaar en werd ze plechtig ingewijd. De kerk op de Heide is pastoor Druyts zijn levenswerk geworden. Wij zijn het er dan ook allemaal over eens: zonder de strijdvaardigheid en het doorzettingsvermogen van Jos Druyts zou de kerk op de Heide er nooit gekomen zijn. Zijn geheim? Doorzettingsvermogen afgekruid met een gezonde dosis koppigheid, steeds met de blik op de toekomst tot heil van zijn volk, alles gaf hij … voor zijn schapen.
Pastoor Druyts overleed op 27 november 1974.